publicerad: 2015
marginalränta
marg·in·al|ränta
substantiv
~n ‑räntor marginal 2 1ränta 1
| Singular | |
|---|---|
| en marginalränta | obestämd form |
| en marginalräntas | obestämd form genitiv |
| marginalräntan | bestämd form |
| marginalräntans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| marginalräntor | obestämd form |
| marginalräntors | obestämd form genitiv |
| marginalräntorna | bestämd form |
| marginalräntornas | bestämd form genitiv |


