publicerad: 2015
multiplikator
multi·plik·at·or
[‑a`t‑]
substantiv
~n ~er [‑o´r‑] • tal med vilket ett annat tal multipliceras
| Singular | |
|---|---|
| en multiplikator | obestämd form |
| en multiplikators | obestämd form genitiv |
| multiplikatorn | bestämd form |
| multiplikatorns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| multiplikatorer | obestämd form |
| multiplikatorers | obestämd form genitiv |
| multiplikatorerna | bestämd form |
| multiplikatorernas | bestämd form genitiv |


