publicerad: 2015
mun
mun
[mun´]
substantiv
~nen ~nar 1 ha mål i mun(nen) kunna prata; ta munnen full vara storordig, skryta2 öppning: magmun
| Singular | |
|---|---|
| en mun | obestämd form |
| en muns | obestämd form genitiv |
| munnen | bestämd form |
| munnens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| munnar | obestämd form |
| munnars | obestämd form genitiv |
| munnarna | bestämd form |
| munnarnas | bestämd form genitiv |


