publicerad: 2015
parlamentariker
parla·ment·ar·ik·er
[‑a´r‑]
substantiv
~n; pl. ~ • ledamot av parlament
| Singular | |
|---|---|
| en parlamentariker | obestämd form |
| en parlamentarikers | obestämd form genitiv |
| parlamentarikern | bestämd form |
| parlamentarikerns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| parlamentariker | obestämd form |
| parlamentarikers | obestämd form genitiv |
| parlamentarikerna | bestämd form |
| parlamentarikernas | bestämd form genitiv |


