publicerad: 2015
personifiera
pers·oni·fi·era
verb
~de ~t • framställa ngt som person, personliggöra; förkroppsliga; jfr personifikation
| Finita former | |
|---|---|
| personifierar | presens aktiv |
| personifieras | presens passiv |
| personifierade | preteritum aktiv |
| personifierades | preteritum passiv |
| personifiera | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att personifiera | infinitiv aktiv |
| att personifieras | infinitiv passiv |
| har/hade personifierat | supinum aktiv |
| har/hade personifierats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| personifierande | |
| Perfekt particip | |
| en personifierad + substantiv | |
| ett personifierat + substantiv | |
| den/det/de personifierade + substantiv | |


