publicerad: 2015
särkullbarn
sär·kull|barn
hellre än sär·kulls|barn
substantiv
~et; pl. ~ • ⟨jur.⟩ barn till bara en av två makar el. sambor
| Singular | |
|---|---|
| ett särkullbarn (ett särkullsbarn) | obestämd form |
| ett särkullbarns (ett särkullsbarns) | obestämd form genitiv |
| särkullbarnet (särkullsbarnet) | bestämd form |
| särkullbarnets (särkullsbarnets) | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| särkullbarn (särkullsbarn) | obestämd form |
| särkullbarns (särkullsbarns) | obestämd form genitiv |
| särkullbarnen (särkullsbarnen) | bestämd form |
| särkullbarnens (särkullsbarnens) | bestämd form genitiv |


