publicerad: 2015
sinnesrubbning
sinn·es|rubb·ning
substantiv
~en ~ar sinne 2 rubbning 1
| Singular | |
|---|---|
| en sinnesrubbning | obestämd form |
| en sinnesrubbnings | obestämd form genitiv |
| sinnesrubbningen | bestämd form |
| sinnesrubbningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| sinnesrubbningar | obestämd form |
| sinnesrubbningars | obestämd form genitiv |
| sinnesrubbningarna | bestämd form |
| sinnesrubbningarnas | bestämd form genitiv |


