publicerad: 2015
sniffning
sniff·ning
substantiv
~en ~ar • till sniffa 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en sniffning | obestämd form |
| en sniffnings | obestämd form genitiv |
| sniffningen | bestämd form |
| sniffningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| sniffningar | obestämd form |
| sniffningars | obestämd form genitiv |
| sniffningarna | bestämd form |
| sniffningarnas | bestämd form genitiv |


