publicerad: 2015
spåkäring
spå|kär·ing
el. spå|kärr·ing
substantiv
~en ~ar spå käring
| Singular | |
|---|---|
| en spåkäring (en spåkärring) | obestämd form |
| en spåkärings (en spåkärrings) | obestämd form genitiv |
| spåkäringen (spåkärringen) | bestämd form |
| spåkäringens (spåkärringens) | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| spåkäringar (spåkärringar) | obestämd form |
| spåkäringars (spåkärringars) | obestämd form genitiv |
| spåkäringarna (spåkärringarna) | bestämd form |
| spåkäringarnas (spåkärringarnas) | bestämd form genitiv |


