publicerad: 2015
språkinlärare
språk|in·lär·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑inlärarna språk inlärare
| Singular | |
|---|---|
| en språkinlärare | obestämd form |
| en språkinlärares | obestämd form genitiv |
| språkinläraren | bestämd form |
| språkinlärarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| språkinlärare | obestämd form |
| språkinlärares | obestämd form genitiv |
| språkinlärarna | bestämd form |
| språkinlärarnas | bestämd form genitiv |


