publicerad: 2015
stadsplanering
stads|plan·er·ing
substantiv
~en ~ar 1stad 1 planering
| Singular | |
|---|---|
| en stadsplanering | obestämd form |
| en stadsplanerings | obestämd form genitiv |
| stadsplaneringen | bestämd form |
| stadsplaneringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| stadsplaneringar | obestämd form |
| stadsplaneringars | obestämd form genitiv |
| stadsplaneringarna | bestämd form |
| stadsplaneringarnas | bestämd form genitiv |


