publicerad: 2015
utlösning
ut|lös·ning
substantiv
~en ~ar 1 igångsättning2 orgasm – Alla sammansättn. med utlösnings- hör till utlösning 1.
| Singular | |
|---|---|
| en utlösning | obestämd form |
| en utlösnings | obestämd form genitiv |
| utlösningen | bestämd form |
| utlösningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utlösningar | obestämd form |
| utlösningars | obestämd form genitiv |
| utlösningarna | bestämd form |
| utlösningarnas | bestämd form genitiv |


