publicerad: 2015
vägröjare
väg|röj·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑röjarna • ofta bildl. pionjär, föregångsman
| Singular | |
|---|---|
| en vägröjare | obestämd form |
| en vägröjares | obestämd form genitiv |
| vägröjaren | bestämd form |
| vägröjarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| vägröjare | obestämd form |
| vägröjares | obestämd form genitiv |
| vägröjarna | bestämd form |
| vägröjarnas | bestämd form genitiv |


