publicerad: 2015
vägring
vägr·ing
substantiv
~en ~ar • till vägra 2: hästens vägringar
| Singular | |
|---|---|
| en vägring | obestämd form |
| en vägrings | obestämd form genitiv |
| vägringen | bestämd form |
| vägringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| vägringar | obestämd form |
| vägringars | obestämd form genitiv |
| vägringarna | bestämd form |
| vägringarnas | bestämd form genitiv |


