publicerad: 2015
vandringshinder
vandr·ings|hinder
substantiv
‑hindret; pl. ~, best. pl. ‑hindren • hinder som gör att djur, främst fiskar, inte kan vandra
| Singular | |
|---|---|
| ett vandringshinder | obestämd form |
| ett vandringshinders | obestämd form genitiv |
| vandringshindret | bestämd form |
| vandringshindrets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| vandringshinder | obestämd form |
| vandringshinders | obestämd form genitiv |
| vandringshindren | bestämd form |
| vandringshindrens | bestämd form genitiv |


