publicerad: 2015
vilrum
vil|rum
substantiv
~met; pl. ~, best. pl. ~men • rum för vila ofta på arbetsplats
| Singular | |
|---|---|
| ett vilrum | obestämd form |
| ett vilrums | obestämd form genitiv |
| vilrummet | bestämd form |
| vilrummets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| vilrum | obestämd form |
| vilrums | obestämd form genitiv |
| vilrummen | bestämd form |
| vilrummens | bestämd form genitiv |


