publicerad: 2015
bländning
bländ·ning
substantiv
~en ~ar • till blända 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en bländning | obestämd form |
| en bländnings | obestämd form genitiv |
| bländningen | bestämd form |
| bländningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| bländningar | obestämd form |
| bländningars | obestämd form genitiv |
| bländningarna | bestämd form |
| bländningarnas | bestämd form genitiv |


