publicerad: 2015
dissimilering
dis·sim·il·er·ing
substantiv
~en • till dissimilera 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en dissimilering | obestämd form |
| en dissimilerings | obestämd form genitiv |
| dissimileringen | bestämd form |
| dissimileringens | bestämd form genitiv |


