publicerad: 2015
dissociera
dis·soci·era
verb
~de ~t • sönderdela ämne, t.ex. genom elektrolys; avskilja, lösgöra
| Finita former | |
|---|---|
| dissocierar | presens aktiv |
| dissocieras | presens passiv |
| dissocierade | preteritum aktiv |
| dissocierades | preteritum passiv |
| dissociera | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att dissociera | infinitiv aktiv |
| att dissocieras | infinitiv passiv |
| har/hade dissocierat | supinum aktiv |
| har/hade dissocierats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| dissocierande | |
| Perfekt particip | |
| en dissocierad + substantiv | |
| ett dissocierat + substantiv | |
| den/det/de dissocierade + substantiv | |


