publicerad: 2015
duckning
duck·ning
substantiv
~en ~ar ducka
| Singular | |
|---|---|
| en duckning | obestämd form |
| en ducknings | obestämd form genitiv |
| duckningen | bestämd form |
| duckningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| duckningar | obestämd form |
| duckningars | obestämd form genitiv |
| duckningarna | bestämd form |
| duckningarnas | bestämd form genitiv |


