publicerad: 2015
emotta
e·mot|ta
el. åld. e·mot|taga
[e`‑]
verb
‑tog, ‑tagit, ‑tagen ‑taget ‑tagna, pres. ‑tar • motta: emotta el. vanl. ta emot ngn/ngt
| Finita former | |
|---|---|
| emottar (emottager) | presens aktiv |
| emottas (emottages, emottags) | presens passiv |
| emottog | preteritum aktiv |
| emottogs | preteritum passiv |
| emotta (emottag) | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att emotta (emottaga) | infinitiv aktiv |
| att emottas (emottagas) | infinitiv passiv |
| har/hade emottagit | supinum aktiv |
| har/hade emottagits | supinum passiv |
| Presens particip | |
| emottagande | |
| Perfekt particip | |
| en emottagen + substantiv | |
| ett emottaget + substantiv | |
| den/det/de emottagna + substantiv | |


