publicerad: 2015
förkänning
för|känn·ing
[fö`r‑]
substantiv
~en ~ar • mest i pl.; ha förkänningar av ett migränanfall
| Singular | |
|---|---|
| en förkänning | obestämd form |
| en förkännings | obestämd form genitiv |
| förkänningen | bestämd form |
| förkänningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| förkänningar | obestämd form |
| förkänningars | obestämd form genitiv |
| förkänningarna | bestämd form |
| förkänningarnas | bestämd form genitiv |


