publicerad: 2015
involution
in·vol·ut·ion
substantiv
~en ~er • tillbakabildning av organ el. vävnad
| Singular | |
|---|---|
| en involution | obestämd form |
| en involutions | obestämd form genitiv |
| involutionen | bestämd form |
| involutionens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| involutioner | obestämd form |
| involutioners | obestämd form genitiv |
| involutionerna | bestämd form |
| involutionernas | bestämd form genitiv |


