publicerad: 2015
knalla
knalla
verb
~de ~t 1 smälla2 ⟨vard.⟩ gå långsamt: knalla hemåt; det knallar och går en neutral svarsfras på frågor som Hur står det till?
| Finita former | |
|---|---|
| knallar | presens aktiv |
| knallas | presens passiv |
| knallade | preteritum aktiv |
| knallades | preteritum passiv |
| knalla | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att knalla | infinitiv aktiv |
| att knallas | infinitiv passiv |
| har/hade knallat | supinum aktiv |
| har/hade knallats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| knallande | |


