publicerad: 2015
lämning
lämn·ing
substantiv
~en ~ar • äv. kvarleva, återstod, rest
| Singular | |
|---|---|
| en lämning | obestämd form |
| en lämnings | obestämd form genitiv |
| lämningen | bestämd form |
| lämningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| lämningar | obestämd form |
| lämningars | obestämd form genitiv |
| lämningarna | bestämd form |
| lämningarnas | bestämd form genitiv |


