publicerad: 2015
polischock
pol·is|chock
substantiv
~en ~er • till chock 2 polis 1
| Singular | |
|---|---|
| en polischock | obestämd form |
| en polischocks | obestämd form genitiv |
| polischocken | bestämd form |
| polischockens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| polischocker | obestämd form |
| polischockers | obestämd form genitiv |
| polischockerna | bestämd form |
| polischockernas | bestämd form genitiv |


