publicerad: 2015
sittning
sitt·ning
substantiv
~en ~ar • tid el. omgång när man sitter; sammanträde
| Singular | |
|---|---|
| en sittning | obestämd form |
| en sittnings | obestämd form genitiv |
| sittningen | bestämd form |
| sittningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| sittningar | obestämd form |
| sittningars | obestämd form genitiv |
| sittningarna | bestämd form |
| sittningarnas | bestämd form genitiv |


