publicerad: 2015
spejare
spej·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. spejarna speja
Singular | |
---|---|
en spejare | obestämd form |
en spejares | obestämd form genitiv |
spejaren | bestämd form |
spejarens | bestämd form genitiv |
Plural | |
spejare | obestämd form |
spejares | obestämd form genitiv |
spejarna | bestämd form |
spejarnas | bestämd form genitiv |