publicerad: 2015
tvinga
tvinga
verb
tvingade hellre än tvang, tvingat hellre än tvungit, tvingad n. tvingat hellre än tvungen tvunget tvungna, pres. tvingar • jfr tvång
Finita former | |
---|---|
tvingar | presens aktiv |
tvingas | presens passiv |
tvingade (tvang) | preteritum aktiv |
tvingades (tvangs) | preteritum passiv |
tvinga | imperativ aktiv |
Infinita former | |
att tvinga | infinitiv aktiv |
att tvingas | infinitiv passiv |
har/hade tvingat (tvungit) | supinum aktiv |
har/hade tvingats (tvungits) | supinum passiv |
Presens particip | |
tvingande | |
Perfekt particip | |
en tvingad (tvungen) + substantiv | |
ett tvingat (tvunget) + substantiv | |
den/det/de tvingade (tvungna) + substantiv |
tvinga av
• tvinga av el. avtvinga ngn en bekännelse
Infinita formeratt tvinga avinfinitiv aktivPresens participavtvingandePerfekt participen avtvungen (avtvingad) + substantivett avtvunget (avtvingat) + substantivden/det/de avtvungna (avtvingade) + substantiv
tvinga fram
• tvinga fram el. framtvinga en bekännelse
Infinita formeratt tvinga framinfinitiv aktivPresens participframtvingandePerfekt participen framtvungen (framtvingad) + substantivett framtvunget (framtvingat) + substantivden/det/de framtvungna (framtvingade) + substantiv
tvinga ifrån
• tvinga ifrån el. fråntvinga ngn ngt
Infinita formeratt tvinga ifråninfinitiv aktivPresens participifråntvingandePerfekt participen ifråntvungen (ifråntvingad) + substantivett ifråntvunget (ifråntvingat) + substantivden/det/de ifråntvungna (ifråntvingade) + substantiv
tvinga på
• tvinga på el. påtvinga ngn ngt
Infinita formeratt tvinga påinfinitiv aktivPresens particippåtvingandePerfekt participen påtvungen (påtvingad) + substantivett påtvunget (påtvingat) + substantivden/det/de påtvungna (påtvingade) + substantiv
tvinga sig till
• tvinga sig till el. tvinga till sig el. tilltvinga sig ngt
Infinita formeratt tvinga sig tillinfinitiv aktiv
tvinga till sig
• tvinga till sig el. tvinga sig till el. tilltvinga sig ngt
Infinita formeratt tvinga till siginfinitiv aktiv