publicerad: 2015
snabbutreda
snabb|ut·reda
verb
‑utredde, ‑utrett, ‑utredd n. ‑utrett, pres. ‑utreder snabb utreda
| Finita former | |
|---|---|
| snabbutreder | presens aktiv |
| snabbutreds (snabbutredes) | presens passiv |
| snabbutredde | preteritum aktiv |
| snabbutreddes | preteritum passiv |
| snabbutred | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att snabbutreda | infinitiv aktiv |
| att snabbutredas | infinitiv passiv |
| har/hade snabbutrett | supinum aktiv |
| har/hade snabbutretts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| snabbutredande | |
| Perfekt particip | |
| en snabbutredd + substantiv | |
| ett snabbutrett + substantiv | |
| den/det/de snabbutredda + substantiv | |
| den snabbutredde + maskulint substantiv | |


