publicerad: 2015
intrig
intrig
[intri´g]
substantiv
~en ~er • listig plan, anslag; händelseförlopp i drama, roman e.d.
| Singular | |
|---|---|
| en intrig | obestämd form |
| en intrigs | obestämd form genitiv |
| intrigen | bestämd form |
| intrigens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| intriger | obestämd form |
| intrigers | obestämd form genitiv |
| intrigerna | bestämd form |
| intrigernas | bestämd form genitiv |


