publicerad: 2015
intrigant
1intrig·ant
[‑an´t]
adjektiv; n. ~, ~a • ränkfull
| Positiv | |
|---|---|
| en intrigant + substantiv | |
| ett intrigant + substantiv | |
| den/det/de intriganta + substantiv | |
| den intrigante + maskulint substantiv |
2intrig·ant
[‑an´t]
substantiv
~en ~er • ränksmidare
| Singular | |
|---|---|
| en intrigant | obestämd form |
| en intrigants | obestämd form genitiv |
| intriganten | bestämd form |
| intrigantens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| intriganter | obestämd form |
| intriganters | obestämd form genitiv |
| intriganterna | bestämd form |
| intriganternas | bestämd form genitiv |


