publicerad: 2015
ajournering
a·journ·er·ing
substantiv
~en ~ar ajournera
| Singular | |
|---|---|
| en ajournering | obestämd form |
| en ajournerings | obestämd form genitiv |
| ajourneringen | bestämd form |
| ajourneringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ajourneringar | obestämd form |
| ajourneringars | obestämd form genitiv |
| ajourneringarna | bestämd form |
| ajourneringarnas | bestämd form genitiv |


