publicerad: 2015
alternatvinkel
alt·ern·at|vinkel
[‑a`t‑]
substantiv
~n ‑vinklar • alternatvinklar de båda vinklarna på ömse sidor om en rät linje vid dess skärningspunkter med två andra
| Singular | |
|---|---|
| en alternatvinkel | obestämd form |
| en alternatvinkels | obestämd form genitiv |
| alternatvinkeln | bestämd form |
| alternatvinkelns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| alternatvinklar | obestämd form |
| alternatvinklars | obestämd form genitiv |
| alternatvinklarna | bestämd form |
| alternatvinklarnas | bestämd form genitiv |


