publicerad: 2015
anordning
an|ordn·ing
substantiv
~en ~ar • obestämt föremål
| Singular | |
|---|---|
| en anordning | obestämd form |
| en anordnings | obestämd form genitiv |
| anordningen | bestämd form |
| anordningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| anordningar | obestämd form |
| anordningars | obestämd form genitiv |
| anordningarna | bestämd form |
| anordningarnas | bestämd form genitiv |


