publicerad: 2015
anstorma
an|storma
verb
~de ~t • till storma 2: anstorma el. storma an; anstormande fiender
| Finita former | |
|---|---|
| anstormar | presens aktiv |
| anstormas | presens passiv |
| anstormade | preteritum aktiv |
| anstormades | preteritum passiv |
| anstorma | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att anstorma | infinitiv aktiv |
| att anstormas | infinitiv passiv |
| har/hade anstormat | supinum aktiv |
| har/hade anstormats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| anstormande | |
| Perfekt particip | |
| en anstormad + substantiv | |
| ett anstormat + substantiv | |
| den/det/de anstormade + substantiv | |


