publicerad: 2015
aura
aura
[au´ra]
substantiv
~n auror 1 strålglans; utstrålning i ockulta sammanhang2 inledande fas av epileptiskt anfall
| Singular | |
|---|---|
| en aura | obestämd form |
| en auras | obestämd form genitiv |
| auran | bestämd form |
| aurans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| auror | obestämd form |
| aurors | obestämd form genitiv |
| aurorna | bestämd form |
| aurornas | bestämd form genitiv |


