publicerad: 2015
auktoritetsuppror
aukt·or·itets|upp·ror
substantiv
~et; pl. ~ auktoritet uppror
| Singular | |
|---|---|
| ett auktoritetsuppror | obestämd form |
| ett auktoritetsupprors | obestämd form genitiv |
| auktoritetsupproret | bestämd form |
| auktoritetsupprorets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| auktoritetsuppror | obestämd form |
| auktoritetsupprors | obestämd form genitiv |
| auktoritetsupproren | bestämd form |
| auktoritetsupprorens | bestämd form genitiv |


