publicerad: 2015
avidentifiering
av|id·enti·fi·er·ing
substantiv
~en ~ar • t.ex. av intervjupersoner i vetenskaplig undersökning
| Singular | |
|---|---|
| en avidentifiering | obestämd form |
| en avidentifierings | obestämd form genitiv |
| avidentifieringen | bestämd form |
| avidentifieringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| avidentifieringar | obestämd form |
| avidentifieringars | obestämd form genitiv |
| avidentifieringarna | bestämd form |
| avidentifieringarnas | bestämd form genitiv |


