publicerad: 2015
avtvå
av|två
verb
‑tvådde, ‑tvått, ‑tvådd n. ‑tvått, pres. ‑tvår • ⟨åld.⟩ ofta bildl. göra fri från: avtvå synd
| Finita former | |
|---|---|
| avtvår | presens aktiv |
| avtvås | presens passiv |
| avtvådde | preteritum aktiv |
| avtvåddes | preteritum passiv |
| avtvå | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att avtvå | infinitiv aktiv |
| att avtvås | infinitiv passiv |
| har/hade avtvått | supinum aktiv |
| har/hade avtvåtts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| avtvående | |
| Perfekt particip | |
| en avtvådd + substantiv | |
| ett avtvått + substantiv | |
| den/det/de avtvådda + substantiv | |


