publicerad: 2015
avvikning
av|vik·ning
substantiv
~en ~ar • till avvika 1,2,3
| Singular | |
|---|---|
| en avvikning | obestämd form |
| en avviknings | obestämd form genitiv |
| avvikningen | bestämd form |
| avvikningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| avvikningar | obestämd form |
| avvikningars | obestämd form genitiv |
| avvikningarna | bestämd form |
| avvikningarnas | bestämd form genitiv |


