publicerad: 2015
banläggare
ban|lägg·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑läggarna 1bana 1 lägga
| Singular | |
|---|---|
| en banläggare | obestämd form |
| en banläggares | obestämd form genitiv |
| banläggaren | bestämd form |
| banläggarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| banläggare | obestämd form |
| banläggares | obestämd form genitiv |
| banläggarna | bestämd form |
| banläggarnas | bestämd form genitiv |


