publicerad: 2015
barnjungfru
barn|jung·fru
substantiv
~n ~r • ⟨ngt åld.⟩ till jungfru 2 barn
| Singular | |
|---|---|
| en barnjungfru | obestämd form |
| en barnjungfrus | obestämd form genitiv |
| barnjungfrun | bestämd form |
| barnjungfruns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| barnjungfrur | obestämd form |
| barnjungfrurs | obestämd form genitiv |
| barnjungfrurna | bestämd form |
| barnjungfrurnas | bestämd form genitiv |


