publicerad: 2015
barnrumpa
barn|rumpa
substantiv
~n ‑rumpor • ⟨vard.⟩ äv. barn; oerfaren person
| Singular | |
|---|---|
| en barnrumpa | obestämd form |
| en barnrumpas | obestämd form genitiv |
| barnrumpan | bestämd form |
| barnrumpans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| barnrumpor | obestämd form |
| barnrumpors | obestämd form genitiv |
| barnrumporna | bestämd form |
| barnrumpornas | bestämd form genitiv |


