publicerad: 2015
bekantgöra
be·kant|göra
verb
‑gjorde, ‑gjort, ‑gjord n. ‑gjort, pres. ‑gör • bekantgöra ngt el. göra ngt bekant
| Finita former | |
|---|---|
| bekantgör | presens aktiv |
| bekantgörs (bekantgöres) | presens passiv |
| bekantgjorde | preteritum aktiv |
| bekantgjordes | preteritum passiv |
| bekantgör | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att bekantgöra | infinitiv aktiv |
| att bekantgöras | infinitiv passiv |
| har/hade bekantgjort | supinum aktiv |
| har/hade bekantgjorts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| bekantgörande | |
| Perfekt particip | |
| en bekantgjord + substantiv | |
| ett bekantgjort + substantiv | |
| den/det/de bekantgjorda + substantiv | |


