publicerad: 2015
benhinna
ben|hinna
substantiv
~n ‑hinnor ben 1 1hinna
| Singular | |
|---|---|
| en benhinna | obestämd form |
| en benhinnas | obestämd form genitiv |
| benhinnan | bestämd form |
| benhinnans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| benhinnor | obestämd form |
| benhinnors | obestämd form genitiv |
| benhinnorna | bestämd form |
| benhinnornas | bestämd form genitiv |


