publicerad: 2015
beundrarinna
be·undr·ar·inna
[‑in`a]
substantiv
~n beundrarinnor • jfr beundrare
| Singular | |
|---|---|
| en beundrarinna | obestämd form |
| en beundrarinnas | obestämd form genitiv |
| beundrarinnan | bestämd form |
| beundrarinnans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| beundrarinnor | obestämd form |
| beundrarinnors | obestämd form genitiv |
| beundrarinnorna | bestämd form |
| beundrarinnornas | bestämd form genitiv |


