publicerad: 2015
binge
binge
substantiv
~n bingar • avbalkning, lår; hög, hop
| Singular | |
|---|---|
| en binge | obestämd form |
| en binges | obestämd form genitiv |
| bingen | bestämd form |
| bingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| bingar | obestämd form |
| bingars | obestämd form genitiv |
| bingarna | bestämd form |
| bingarnas | bestämd form genitiv |


