publicerad: 2015
birgittin
birgitt·in
[‑i´n]
substantiv
~en ~er • medlem av birgittinorden
| Singular | |
|---|---|
| en birgittin | obestämd form |
| en birgittins | obestämd form genitiv |
| birgittinen | bestämd form |
| birgittinens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| birgittiner | obestämd form |
| birgittiners | obestämd form genitiv |
| birgittinerna | bestämd form |
| birgittinernas | bestämd form genitiv |


