publicerad: 2015
bortförklara
bort|för·klara
verb
~de ~t • till förklara 2: bortförklara el. förklara bort en förlust
| Finita former | |
|---|---|
| bortförklarar | presens aktiv |
| bortförklaras | presens passiv |
| bortförklarade | preteritum aktiv |
| bortförklarades | preteritum passiv |
| bortförklara | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att bortförklara | infinitiv aktiv |
| att bortförklaras | infinitiv passiv |
| har/hade bortförklarat | supinum aktiv |
| har/hade bortförklarats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| bortförklarande | |
| Perfekt particip | |
| en bortförklarad + substantiv | |
| ett bortförklarat + substantiv | |
| den/det/de bortförklarade + substantiv | |


